Naar Ricky, de kunstenaar.

vrijdag 3 maart.

Vandaag is het de hoogste tijd dat ik even goedendag ga zeggen bij mijn vriend Ricky en zijn moeder Antoinette!

Ik heb voor "oma Nettie" een doos bonbons meegenomen en voor Ricky 3 dozen met bloembollen in de kleuren wit, geel en rood.
En laten er nu rode chrysanten bij zijn, waar Antoinette zo dol op is?
Ricky gaat ze deze week meteen planten. Niet in de volle grond, want dan worden ze opgegeten door allerlei ongedierte.
Nee, hij gaat ze in mooie bloembakken planten.

Natuurlijk wordt er naar Engel gevraagd en ik heb aangegeven dat hij wellicht later in het jaar komt.
Ze zijn nog niet op de hoogte gebracht (via mofokorantie= mondelinge krant= (vaak negatieve) praatjes) dat we ieder onze weg gegaan zijn.
Maar ze zijn blij dat ik er ben.

Met oma Nettie gaat het gelukkig weer wat beter; ze heeft een hersenbloeding gehad en kon nauwelijks praten en lopen. Ook het gebruik van haar handen was zo goed als weg.
Door heel veel doorzettingsvermogen en oefenen kan ze zich nu weer een beetje redden.
En dat voor een vrouw van 81!!
Maar is wel een zware taak voor Ricky geworden.
Temeer hij eerst 3x met zijn moeder naar de stad moet om in het ziekenhuis haar bloed te laten prikken.
En omdat hij geen auto heeft, moet dit iedere keer met een taxi omdat met de bus gaan geen optie is.
En dat gaat natuurlijk ook behoorlijk in de papieren lopen!

Totdat......een verpleegster zo kien is om te zeggen, dat ze ook in Lelydorp terecht kunnen bij de poli.
Daar kunnen ze het bloed prikken op bepaalde dagen en dit wordt dan meteen naar het ziekenhuis in Paramaribo gebracht.
Het is veel dichterbij en de kosten voor de taxi zijn ook veel lager.
Hulde aan de verpleegster!!

We praten nog wat, maar het begint ondertussen ook al donker te worden en ik wil dan liever niet langs de weg hoeven gaan.
Ik beloof snel weer terug te komen en ben nog nét voor de zoveelste bui thuis.