naaimachine repareren

10-11 mei.

Vandaag gaan Es en ik naar de stad om de naaimachine te laten repareren.
Ze heeft hem jaren geleden (bijna 50 jaar!!) bij iemand gekocht en het ding doet het nog steeds!
Tenminste...tot voor kort.
Er is iets met de draad, hij stinkt naar verbrand iets en hij doet het niet meer.
Dus gaan we naar Paramaribo naar een winkel die alleen maar machines verkoopt en repareert.
Ik ben hier eerder geweest om elastiek te kopen voor de kinderen van Semoisi

De winkel staat vol met machines die wij niet meer willen gebruiken, maar hier nog steeds gretig aftrek vinden!
Waarom iets weggooien wat het nog doet?
Niks weggooi-maatschappij hier.
Er staan nog steeds oude Singers tussen, sommigen die nog steeds met de hand gedraaid moeten worden.
Ik weet dat nog van vroeger, dan mocht ik van mijn moeder draaien in een zo'n rustig mogelijk tempo.
Vooral wanneer ze met lakens en zo bezig was.
Dan waren we alleen kilometers aan het maken!

Wij dus naar de stad en Es vraagt of ze de machine kunnen maken.
Dan moet hij eerst uit elkaar gehaald worden.
En dit wordt dus ter plekke gedaan.
Alleen krijgt de beste man de laatste schroef er niet uit, plus Es heeft het voetpedaal vergeten mee te nemen!
Ze hebben er geen die past, dus kunnen ze hem ook niet testen.
Daarom moeten we een volgende keer maar langskomen.
Machine moet weer mee, want ze hebben geen ruimte om hem te bewaren.
Wij onverrichte zaken weer terug naar huis.
Het is warm en we zijn blij dat we de stad weer uit kunnen.
Morgen weer terug.

11 mei.

Weer terug naar de stad.
Deze keer het voetpedaal mee.
Ik maak onderweg wat foto's, want ik blijf kijken naar al die verschillende woningen waar we langskomen.

De reparateur van de naaimachines krijgt deze keer de machine wel open, maar ziet al snel dat er een dingetje is afgebroken,.
En dit moet besteld worden.
Kan wel even duren......
Esselien zegt dat ze hier over moet nadenken en neemt de machine weer mee.
Ik snap het niet zo goed, maar ze gaat naar de man waar ze deze machine ooit van gekocht heeft!
Ze gaat hier niet zo graag naar toe, want deze man kan aardig tekeer gaan tegen zijn klanten.
Hij is steengoed in zijn vak en daarom kan hij zich waarschijnlijk zulke uitspattingen veroorloven.

Als we voor zijn werkplaats staan, kunnen we hem buiten al horen.
Esselien zet haar machine voor hem neer en dan begint het.
Ze krijgt op haar donder dat ze naar een ander geweest is,
Dat is een prutser en heeft onderdelen uit de machine gehaald die er in moesten blijven en er dingen ingelaten, die er juist uit moesten.
Esselien stottert er gewoon van, wanneer ze zegt dat ze alleen naar de reparateur van zojuist geweest is, maar hij wil dit niet geloven.
Er heeft een prutser aan haar machine gezeten!
Dan geeft ze toe, dat ze ook naar iemand anders geweest is omdat de motor zo stonk.
Deze man heeft de motor eruit gehaald en vervangen.
En hier is deze man nu zo boos om: de motor was niet de oorzaak van het stinken, maar een zekering die vervangen had moeten worden.
En dat ding zat er nog steeds in!!

Enfin, een hoop gemopper en gedoe en ik heb Es niet vaak met haar mond vol tanden gezien, maar deze keer is ze zo stil als een muisje.
De man adviseert haar, om naar de betreffende man toe te gaan en de "defecte" motor op te eisen.
Deze is nl. nog van haar en alle defecte dingen moeten teruggegeven worden, zodat niemand kan zeggen dat er gerommeld is!
Tenminste, zo doet hij dit.

Hij blijft nog een poosje napruttelen terwijl hij bezig is.
Hij legt een stel houtschrieven voor ons neer.
Houtschroeven, wie haalt het in zijn harses om houtschroeven te gaan gebruiken????!!!!
Nou, wij weten wel wie.......maar houden wijs onze mond, want deze man dult geen antwoord dat hem niet aanstaat.
Zou een goede leraar zijn!

En dan komt de kers op de taart:
Er is aan de voorkant een klepje dat hij niet openkrijgt, omdat bij gebrek aan een goede schroef.......superlijm gebruikt is om het dicht te maken!!
Hij is er helemaal klaar mee en zegt dat we zaterdag terug moeten komen.
Dan heeft hij de machine gemaakt, onder voorwaarde dat ze alleen nog maar bij hem komt.
Dit belooft ze maar al te graag en zegt dat ze nog een lockmachine heeft die een raar geluid maakt en schoongemaakt moet worden,.
Nou, die meteen maar meenemen.

Opgelucht staan we weer buiten.
Alsof we aan strafwerk ontsnapt zijn!
Gelukkig hebben we 2 dagen om ons voor te bereiden voor de volgende keer!

Thuis ligt de grote kater op mijn stoel met een kitten in de houtgreep.
Zo voelden Es en ik ons net ook!
Geen ontsnappen aan.

wordt vervolgd......