Rekening openen!

donderdag 13 april

Vandaag gaan Es en ik naar de stad.
Allereerst om het pakket van Frans te posten en vervolgens naar de Hakrinbank om de rekening officieel te gaan openen.

Het is zoals altijd druk in de van Rozenhoutstraat bij de pakketdienst.
Omdat Es de auto aan het parkeren is, ga ik vast het formulier invullen.
Moet ik eerst mijn paspoort inleveren, omdat ze hier een kopie van willen maken.
Nu ben ik altijd behoorlijk huiverig om ergens in het buitenland, wáár ook ter wereld, mijn paspoort uit handen te geven.
Maar omdat ik anders het formulier niet krijg en Es nog nergens te zien is, doe ik het maar.l
De jongeman zit trouwens in een klein hokje, dus áls hij hem niet teruggeeft.....

Natuurlijk geen pen bij me en de enige pen in de buurt is, zit aan een touwtje!
Ook de jongeman die mijn paspoort heeft, bezit er geen en verwijst me naar de aan de ketting gelegde schrijfwaar.
Maar ik moet de gegevens van Frans op het formulier noteren en omdat de doos op een tafel achter me staat en een meneer zijn pakket er voor gezet heeft, kan ik dus kiezen tussen heen- en weer lopen of het pakket op het plankje bij de pen zetten.
Ik kies voor het laatste, maar dat werkt niet echt goed, omdat dat ding zo raar hoog gemaakt is.
En dat, terwijl ik met kop- en schouders boven menig Surinamer uitsteek!
Dus pakket maar weer terug op de bank gezet en gelukkig komt Es aanlopen die wel een pen in haar tas heeft.

Na alles netjes ingevuld te hebben én mijn paspoort teruggekregen te hebben, gaan we in de rij staan om het ding in te leveren.
Er staan 2 mannen met grote rollen plakband de dozen dicht te maken die niet helemaal goed dicht zitten.
Omdat ook het plakband dat Frans zo zorgvuldig op zijn pakket geplakt heeft, nu al begint los te laten ( made in China, Frans?) nemen ze ook deze even onder handen.
Gaat nu goed komen Frans!

Wanneer ik aan de beurt ben en mijn adres gevraagd wordt, zeg ik automatisch Vossersteeg in Nederland
FOUT!!
Esselien zegt snel dat het de Meursweg moet zijn.
Maar op de kopie van het legitimatiebewijs staat toch echt Nederland.
Dus moet ik een ander formulier invullen en Esselien haar ID gebruiken.
Ik kijk de man aan, gooi mijn laatste charmes in de strijd en vraag poeslief of hij misschien dat ene adres kan doorstrepen en die andere.....
Ik had mij de moeite kunnen besparen; de man had het adres al veranderd.
Weet ik nog niet of mijn charmes het nog doen!
Snel de kosten betalen en op naar de bank!

Daar gaat het voor deze keer een stuk sneller.
Ik word trouwens ook een stuk gehaaider bij de verschillende instanties.
Wil ik normaal gesproken braaf op mijn beurt zitten wachten zoals de rest, nu loop ik meteen door naar de balie (zonder nummertje uiteraard) en vraag of mevrouw Schröder aanwezig is.
Ik moet nl. een handtekening zetten voor een nieuwe rekening.
Binnen no time heb ik een pasje om de deuren te openen.
Es en Sharoek braaf achter me aan lopend, ga ik naar boven.
Begin de weg al te kennen bij de bank.
Mevrouw Schröder komt me bijna direct helpen en geeft me het formulier en een kaartje met de rekeningnummers!!
Het is nu helemaal rond.
Alleen......
Nee he????
'.....zijn de andere twee vergeten om hun uittreksel van het CBB in te leveren!
Of ik het aan hun wil doorgeven om dit alsnog binnenkort te komen doen?
Ik beloof het met mijn hand op mijn hart en dan is alles echt rond!
Nu kan ik op beide rekeningen een eerste storting doen.

Esselien feliciteert me en we gaan dit heugelijke feit vieren met koffie en gebak bij Zus&Zo.
Ik ga boven nog even kijken of er een nieuwe Parbo is en wanneer ik weer beneden kom, zie ik Michiel zitten!
Ik stel hem voor aan Es en we nodigen hem uit om eens naar de Meursweg te komen.
Die kant heeft hij nog niet gezien toch?
Hij neemt het aanbod graag aan.
Maar morgen gaat hij voor een aanta dagen naar Pempé.
Ik zeg dt hij dan kan vragen of ze hem hier willen afzetten, zoals ze dat ook voor ons hebben gedaan.
Dat scheelt weer een rit van de stad naar hier en ze komen er toch langs.
Gaat hij vragen en we zien elkaar dan wel weer.
Omdat we er toch zo dichtbij zijn, gaan Sharoek en ik nog even naar de speeltuin in de Palmentuin.
Mijn dag kan niet meer stuk.

Op de terugweg moeten we nog kippenvoer en ook een paar zakken met zaagsel voor de eendenkuikens halen.
Es haalt dit altijd bij een houtzagerij aan de I.Ghandiweg.
Terwijl de 2 jongens het zaagsel bij elkaar aan het vegen zijn, zie ik een stapel kistjes staan.
De moeder van de jongens maakt deze zelf en ze worden gebruikt om fruit en groeten in te zetten op de markt of zo.
Het zijn zware dingen en goed stevig.
Kosten 2,5 SRD., dus 30 eurocent per stuk.
Ze zijn van kopiehout gemaakt, wat een beetje zurig ruikt.
Es koopt er 2 voor me; kan ik ze in Nederland neerzetten met plantjes erin.
Duur grapje om deze zware kistjes van totaal 60 cent te verschepen naar Nederland!
Maar als ze in de doos voor zeevracht kunnen, dan betaal je geen gewicht maar grootte van de doos.
Dat zou een mogelijkheid zijn.

De jongens gooien de zakken achterin de bak en dan is het snel door naar de zaadhandelaar om voer voor de kippen te halen.
Ik denk dat die hierna nog 1x een zak voer krijgen en dat ze dan in de vriezer belanden.
Es heeft al aangegeven dat ze na een volgende zak voer geen winst meer kan maken, dus ik vrees het ergste voor ze.
Zal ik zeggen dat ze heeeeeeeeeel langzaam moeten eten?


wordt vervolgd.........