Kindertehuis Odoniti aan de Meursweg

zaterdag 4 maart.

Vanmiddag gaan Es en ik naar het kindertehuis Odoniti aan de Meursweg, dus hier iets verderop.

Dit tehuis vangt kinderen op die slachtoffer zijn van seksueel misbruik, iets wat hier helaas veel te veel voorkomt!
Het meest trieste is nog, dat de daders vaak gevonden moeten worden binnen de familie- of kennissenkring! Mensen waaraan deze kinderen aan toevertrouwd zijn, maar hier dus op een verschrikkelijke manier misbruik van maken!

Ik ontmoet eerst de dochter en later de directeur, de heer Goedschalk.
Deze vertelt me, dat er op een gegeven moment bijna 60 kinderen bij hen ondergebracht waren!
Soms komt midden in de nacht de politie en brengt slachtoffertjes die ze weggehaald hebben. En het gaat hier om zowel heel jonge als oudere kinderen, meisjes én jongens!!
Omdat die situatie op een gegeven moment onhoudbaar werd, hebben ze besloten dat 30 kinderen voor nu het maximum is, willen ze ze goed kunnen opvangen.

Men is er druk bezig met het bouwen van een 2-verdiepingswoning, welke moet dienen voor de jongens.
Maar zoals bijna overal, is geldgebrek de reden dat de bouw stilligt.
Maar ook heeft de nieuwe districtscommissaris van Para de mensen die een taakstaf hadden en hier te werk gesteld waren om mee te helpen met bouwen, weggehaald om "iets" anders te gaan doen!!
Op mijn vraag of ze misschien subsidie van de overheid krijgen, volgt een beetje besmuikt lachje.
Subsidie is hier bijna een vloek geworden, lijkt het wel.
Ze moeten nog van een paar jaar terug subsidie ontvangen, maar de nieuwe minister van Sociale Zaken vindt dat ze niks met de vorige te maken heeft.
"ik kijk vooruit en wat achter mij gebeurd of gedaan is, is niet voor mij".
Daar kun je het dus mee doen.
Of eerder gezegd; niet mee doen!

Ik vraag of er ook professionele hulp, bijvoorbeeld psychologen langskomen, aangezien je er van uit kan gaan dat menig kind dat daar loopt, een trauma opgelopen heeft.
Maar ook die zijn nooit gekomen, evenals de beloofde vrijwilligers.

Ik vertel dat ik hier ben, om een indruk te krijgen van Odoniti en dat eind maart iemand komt die gaat kijken of hij dit kindertehuis gaat aanbevelen bij zijn stichting voor een eventuele donatie!
Dit zou wat hen betreft dus verschrikkelijk goed uitkomen.

Ik neem afscheid, maar we maken eerst de afspraak dat we zondag 26 maart weer terugkomen voor een verder gesprek.

En dan gaat Esselien verder de Meursweg op, naar Stichting Para Relax Club voor Senioren.
Nu hóór ik jullie al denken: wat moet Madelon daar? Zo wanhopig??

Maar laat ik jullie uit de droom helpen: dit is een verzorgingshuis voor ouderen in Para, die alleen van hun AOW (AOV) moeten rondkomen.
En dat is beslist niet veel.
Daarnaast heeft de directrice, mevrouw Marijke Lont een ouderensoos opgezet, zodat de bewoners ook eens weg kunnen naar een evenement of plaats om te recreëren.

Ik heb in Nederland al contact met haar en haar broer gemaakt via WhatsApp en beloofd om langs te komen wanneer ik in Suriname ben.
Maar aan de poort horen we dat Marijke op vakantie is en pas 17 maart terugkomt.
Daarna gaat ze met de bewoners voor 2 dagen naar Nickerie.
Ik heb haar meteen geappt dat ik wel mee wil als vrijwilliger, wanneer ze daar behoefte aan heeft.
Ze heeft geantwoord dat ze me nog gaat berichten hierover.
Leuk lijkt me dit: met ouderen een paar daagjes weg.

Tja.....het bloed kruipt he?

wordt vervolgd....