zondag, familiedag

zondag 5 maart.

Vandaag is het zo'n dag dat je denkt: laat ik mijn familie maar eens weer gaan bezoeken.
Dat heeft Esselien volgens mij bedacht voor vandaag.

Maar eerst ga ik naar Farida.
We hebben contact via WhatsApp en ik heb beloofd om langs te komen, wanneer ik weer in Suriname ben.
Ik heb een bloeddrukmeter en een digitale thermometer voor haar meegenomen.
Deze heeft ze nodig voor haar verpleegstersopleiding, maar zijn óf niet te vinden, óf bijna niet te betalen in Suriname.
Dus dit is een cadeautje van mij voor haar verjaardag.
Helaas zitten de spullen in die grote doos, die ik 2 weken gepost heb in Zwolle.
Komt volgende week pas aan, dus heeft ze dit nog tegoed.

Het weerzien is leuk, al herkende ik haar bijna niet!
Op de foto's die ze stuurt, heeft ze een bril op, maar nu dus niet.
Is een mooie meid aan het worden hoor!
En geweldig dat ze toch een studie heeft opgepakt. Ze wilde 2 jaar geleden eigenlijk stoppen met school, omdat een studie hier duur is; je hebt voor een beroepsopleiding geen fonds of zo. Haar moeder werkt zich nu 3 slagen in de rondte om haar studie te betalen.
Maar ze dóet het tenminste....
Ik blijf niet te lang, want Esselien wil straks weg en ook Farida moet weer terug naar de stad. Morgen weer vroeg aan het werk in het ziekenhuis.
Ik heb haar beloofd dat we samen eens ergens zouden gaan eten, wanneer ik in de stad zou zijn.
Ik ga waarschijnlijk woensdag die kant op en dan bel ik haar wel.
Gezellig

En dan is het weer terug naar huis.
Het regent voor de verandering eens niet, maar is wel bewolkt. Het ziet er naar uit dat de zon ook nog wel eens zou kunnen besluiten om voorzichtig te gaan schijnen!
Kijken of ze het nog kan.....

Allereerst gaan we naar schoonzus Betsie.
Ze woont aan het Pad van Wanica. Zo wordt de Indira Gandhiweg ook nog steeds genoemd. Weet trouwens niet, of dat gedeelte al zo heet.

Betsie woont in Nederland, maar komt ieder jaar voor een aantal weken naar Suriname.
Ze heeft een groot wit huis, maar het is mij te betegeld en te kaal rondom.
Ik kom er steeds meer achter dat ik een groene omgeving belangrijker vind dan een mooi huis!
We gaan in de garage zitten, met de deur omhoog geschoven. Is er redelijk koel. Beter dan op het balkon zitten; heb je volgens mij echt het gevoel dat je opgesloten zit, door al die tralies.
Ook zo iets; ik zou niet in een huis willen en kunnen wonen waar alles beveiligd moet worden met diefijzers.
Natuurlijk moet de je woning wel tegen inbraak beveiligen, maar het balkon (boven of beneden) waar je overdag gaat zitten hoeft voor mij niet als een kooi zijn.

We blijven niet heel lang, want we gaan verder naar de woning van de moeder van Es, want daar staan nog de plastic tuinstoelen.
Haar zusje is thuis, dus de stoelen kunnen ingeladen.
Ik ga even in de schaduw op een bankje zitten, want ik heb een giga hoofdpijn. Ook ben ik al een paar dagen snotverkouden en voel een keelpijn opkomen.
Esselien is op weg naar haar zus even langs een apotheek gegaan om een recept voor haar broer af te geven, dus heb ik bij de "algemene" balie snel wat keelpastilles gehaald.
Ik word iedere vakantie hier ziek. De ene keer sika, de volgende keer chikungunya, dan weer gordelroos, dus al het hierbij blijft, is dit voor deze vakantie acceptabel!
Ik krijg van de zus een paracetamol en thuisgekomen kruip ik meteen in bed.
Uitzieken is de beste remedie.
Toch Dex teveel geknuffeld bij het afscheid...

wordt vervolgd......