Naar Semoisi en jungletocht.
Blijf op de hoogte en volg Madelon
10 April 2017 | Suriname, Paramaribo
28 maart.
Het is ons gisteravond al verteld; wanneer we vroeg in de morgen gestommel horen dan is het geen beest maar wordt er een mandje met koffie en thee op de veranda gezet!
En inderdaad kunnen we heerlijk wakker worden met een schitterend uitzicht over de rivier onder het genot van een kop koffie.
Vandaag staat er een bezoek aan Semoisi op het programma.
Dit dorpje ligt aan de overkant en heeft een basisschool. Daar zullen we een bezoek gaan brengen en een wandeling door het dorpje gaan maken.
Dan weer terug naar Pempé om te lunchen en om ons om te kleden voor een wandeltocht van 3 uur door de jungle.
Dat is dus; lange broek, sokken, dichte schoenen, goed insmeren en genoeg water mee. Minstens 2,5 liter.
Maar eerst Semoisi.
We krijgen uitleg over de samenleving en Cleon, die als gids meegaat, laat diverse plekjes zien, zoals de namen van alle dorpjes langs de Surinamerivier, die op de muur van een lokaal zijn geschreven.
En het Peace Corps heeft een paar jaar geleden de wereldkaart op een lokaal geschilderd.
En natuurlijk allemaal nieuwsgierige gezichtjes achter het gaas van de diverse lokalen.
Ze zijn het wel gewend, die kinderen, dat er regelmatig vreemde (witte) mensen door hun dorp wandelen.
De school is trouwens uit (ze beginnen hier om 07.30 uur) en er zijn een paar jongens aan het elastieken!
Bij ons zou je jongens dit niet snel zien doen, maar hier hebben die knulletjes de grootste lol!
Alleen......ze hebben geen elastiek maar allemaal touwtjes aan elkaar geknoopt.
Je moet iets toch, wanneer je het juiste materiaal niet hebt?
Judith en ik staan er even bij te kijken en dan kunnen we het tóch niet laten: mogen we meedoen?
Dikke pret dus.
Alleen snijdt het touw in je hielen, dus een beetje uitkijken.
Ik leer ze nog een sprong, nl. van overhalen en dan met een grote sprong tussen de touwen belanden.
Gelukkig lukt het me tijdens de uitleg, anders stond ik er mooi gekleurd op daar op dat veldje!
Er hebben zich ondertussen ook een hele schare kleine grietjes om ons heen verzameld en twee rekken aan mijn hand.
Ze kennen me nog van 1,5 jaar geleden, toen Betsy en ik hier ook waren!
Wanneer we verder gaan om het dorp te bekijken, lopen ze mee en omdat er meer meisjes zijn dan ik handen heb, wordt het een aardig getrek en geduw!
Ik wijs op Nancy en Judith en gelukkig springen die bij, dus met een complete schare gaat het verder.
Een van de meisjes vraagt wie dat jongetje op mijn telefoonhoesje is.
Nou, dat is dus Dex, mijn kleinzoon.
Die heeft de blits gemaakt hoor.
Natuurlijk laat ik ook foto's en filmpjes van hem zien en ik lijk meteen op een pot honing met allemaal bijen er omheen!
(sorry Cleon)
Ik vraag aan de kinderen of ze rustig willen meelopen, zodat we ook nog kunnen genieten van de wandeling en de feiten en feitjes kunnen horen van Cleon.
Aan het eind van het dorp Semoisi stoppen de kinderen en we nemen afscheid.
Wij gaan verder naar het dorp Pempé en vandaar stappen we op de boot (die Aien, alial Digicel daar al naar toe heeft gevaren) richting resort.
Het dorpje Pempé is haast nog meer verlaten dan Semoisi!
Alleen vrouwen, kleine kinderen en af en toe een oude heer.
Alle jeugd en jonge mensen zitten in de stad!
We krijgen nog uitleg hoe een matta (vijzel) gebruikt wordt en natuurlijk neemt Frans snel een foto. Dit zie je niet vaak.
We bewonderen ook het mooie houtsnijwerk dat sommige huizen hebben.
Goed dat dit bewaard wordt!
Want naast deze traditionele woningen zien we ook hier en daar huizen van beton, inclusief betegeld balkon en zuilen!!
Dit zijn woningen van mensen die geld hebben verdiend in de houtkap, goudwinning etc.
Zal best beter zijn dat die kleine huisjes, maar het staat voor geen meter.
Toch is hier ook vooruitgang nodig en het is niet de bedoeling dat de mensen in de oude huisjes blijven wonen, alleen omdat het voor de toeristen zo leuk is!
Na de tocht gaan we op het resort lunchen.
En dat is hier gewoon warm eten.
Hierna hebben we het gevoel, dat we best even een tukje kunnen doen.
Warm eten maakt vaak slaperig en dan die warmte.... gelukkig gaan we later op de dag, wanneer het niet zo warm meer is.
Dus kunnen we heerlijk gaan "hangmatéren"
Geweldig nieuw woord, wat we nog vaak gaan gebruiken.
Tegen een uur of vijf gaan we met de boot naar de overkant en varen naar een open stukje in het groen.
Daar blijkt de ingang te zijn van een kostgrondje en tevens het begin van onze tocht.
Iets verderop in de kreek begint de "back-to-basic-route"
Dan loop je een aantal uren,kom je bij het kamp aan, ga je vissen en slaap je in een hangmat .
Er is een kreek waar je je kunt baden en de wc is ergens in het bos.
Waar je maar wilt.....
We klimmen de wal op (met het nodige gehijs van Cleon) en komen op het kostgrondje aan.
Het is nog behoorlijk heet en snel lopen we door via een pad dat verderop in het bos verdwijnt.
Hier is het tenminste een stuk koeler!
Onderweg krijgen we uitleg over de verschillende bomen en planten en hoe deze in het binnenland gebruikt worden.
We krijgen een stuk van een liaan en moeten raden wat het is.
We snuffelen ons suf; ergens kénnen we die lucht.....
Dan roepen we in koor: marsepein!!
Bijna goed, het is de amandel-liaan.
Natuurlijk is het dat.
Marsepein kennen zie hier helemaal niet.
Hoeven ook niet uit te leggen dat we dit rond Sinterklaas eten, anders hebben we straks deze discussie ook nog!
Ook een demonstratie van de 'betadineboom.
Wanneer je de bast van de boom haalt en je schraapt met je houwer (die je áltijd bij je moet hebben!!) wat van de binnenkant af en knijpt dit uit, dan vormt de druppel die zich vormt een desinfecterende laag op je wond. Hij wordt ook plakkerig en is als een soort pleister.
En natuurlijk de lawaaiboom of telefoonboom!
Wanneer je in het bos bent en verdwaald of mensen in het dorp hebben niet van je gehoord dat je 's avonds wegblijft, dan kun je met je houwer (ja, alweer die) hier 3x heel hard op slaan.
Het geluid draagt kilometers ver en door dit regelmatig te doen, kunnen mensen jouw locatie bepalen.
Nu snappen we ook, waarom Frans zijn telefoonoplader had meegenomen!
Dacht zijn mobieltje zeker in de boom te kunnen opladen.....
Na deze lange tocht komen we weer moe maar een ervaring rijker terug bij het kostgrondje.
Hier zien we een plant die bezaaid is met heel kleine sprinkhaantjes, die net zijn uitgekomen.
Wij vinden dit natuurlijk leuk om te zien, maar als je daar je groente hebt staan....
Moeder sprinkhaan zien we ook nog.
Komt met een vaart tegen mijn bril aan gevlogen en landt even verder op een cassaveplant.
Ondertussen is Digicel gearriveerd met de boot en snel varen we naar de overkant.
Het begint al donker te worden en de maaltijd voor vanavond staat alweer te wachten.
We horen na het eten, dat morgen Nancy en Tim de 'back-to-basic-tour' gaan doen en dus donderdag pas terugkomen.
Cleon, en twee dames uit de keuken gaan mee. Ze hoeven dus niet zelf te komen.
Frans en ik gaan dus de Ananasberg bedwingen!
Judith gaat ook mee met ons en als gids gaat Digicel mee.
Moe gaan we naar onze lodge en vallen meteen in slaap.
wordt vervolg.......
Het is ons gisteravond al verteld; wanneer we vroeg in de morgen gestommel horen dan is het geen beest maar wordt er een mandje met koffie en thee op de veranda gezet!
En inderdaad kunnen we heerlijk wakker worden met een schitterend uitzicht over de rivier onder het genot van een kop koffie.
Vandaag staat er een bezoek aan Semoisi op het programma.
Dit dorpje ligt aan de overkant en heeft een basisschool. Daar zullen we een bezoek gaan brengen en een wandeling door het dorpje gaan maken.
Dan weer terug naar Pempé om te lunchen en om ons om te kleden voor een wandeltocht van 3 uur door de jungle.
Dat is dus; lange broek, sokken, dichte schoenen, goed insmeren en genoeg water mee. Minstens 2,5 liter.
Maar eerst Semoisi.
We krijgen uitleg over de samenleving en Cleon, die als gids meegaat, laat diverse plekjes zien, zoals de namen van alle dorpjes langs de Surinamerivier, die op de muur van een lokaal zijn geschreven.
En het Peace Corps heeft een paar jaar geleden de wereldkaart op een lokaal geschilderd.
En natuurlijk allemaal nieuwsgierige gezichtjes achter het gaas van de diverse lokalen.
Ze zijn het wel gewend, die kinderen, dat er regelmatig vreemde (witte) mensen door hun dorp wandelen.
De school is trouwens uit (ze beginnen hier om 07.30 uur) en er zijn een paar jongens aan het elastieken!
Bij ons zou je jongens dit niet snel zien doen, maar hier hebben die knulletjes de grootste lol!
Alleen......ze hebben geen elastiek maar allemaal touwtjes aan elkaar geknoopt.
Je moet iets toch, wanneer je het juiste materiaal niet hebt?
Judith en ik staan er even bij te kijken en dan kunnen we het tóch niet laten: mogen we meedoen?
Dikke pret dus.
Alleen snijdt het touw in je hielen, dus een beetje uitkijken.
Ik leer ze nog een sprong, nl. van overhalen en dan met een grote sprong tussen de touwen belanden.
Gelukkig lukt het me tijdens de uitleg, anders stond ik er mooi gekleurd op daar op dat veldje!
Er hebben zich ondertussen ook een hele schare kleine grietjes om ons heen verzameld en twee rekken aan mijn hand.
Ze kennen me nog van 1,5 jaar geleden, toen Betsy en ik hier ook waren!
Wanneer we verder gaan om het dorp te bekijken, lopen ze mee en omdat er meer meisjes zijn dan ik handen heb, wordt het een aardig getrek en geduw!
Ik wijs op Nancy en Judith en gelukkig springen die bij, dus met een complete schare gaat het verder.
Een van de meisjes vraagt wie dat jongetje op mijn telefoonhoesje is.
Nou, dat is dus Dex, mijn kleinzoon.
Die heeft de blits gemaakt hoor.
Natuurlijk laat ik ook foto's en filmpjes van hem zien en ik lijk meteen op een pot honing met allemaal bijen er omheen!
(sorry Cleon)
Ik vraag aan de kinderen of ze rustig willen meelopen, zodat we ook nog kunnen genieten van de wandeling en de feiten en feitjes kunnen horen van Cleon.
Aan het eind van het dorp Semoisi stoppen de kinderen en we nemen afscheid.
Wij gaan verder naar het dorp Pempé en vandaar stappen we op de boot (die Aien, alial Digicel daar al naar toe heeft gevaren) richting resort.
Het dorpje Pempé is haast nog meer verlaten dan Semoisi!
Alleen vrouwen, kleine kinderen en af en toe een oude heer.
Alle jeugd en jonge mensen zitten in de stad!
We krijgen nog uitleg hoe een matta (vijzel) gebruikt wordt en natuurlijk neemt Frans snel een foto. Dit zie je niet vaak.
We bewonderen ook het mooie houtsnijwerk dat sommige huizen hebben.
Goed dat dit bewaard wordt!
Want naast deze traditionele woningen zien we ook hier en daar huizen van beton, inclusief betegeld balkon en zuilen!!
Dit zijn woningen van mensen die geld hebben verdiend in de houtkap, goudwinning etc.
Zal best beter zijn dat die kleine huisjes, maar het staat voor geen meter.
Toch is hier ook vooruitgang nodig en het is niet de bedoeling dat de mensen in de oude huisjes blijven wonen, alleen omdat het voor de toeristen zo leuk is!
Na de tocht gaan we op het resort lunchen.
En dat is hier gewoon warm eten.
Hierna hebben we het gevoel, dat we best even een tukje kunnen doen.
Warm eten maakt vaak slaperig en dan die warmte.... gelukkig gaan we later op de dag, wanneer het niet zo warm meer is.
Dus kunnen we heerlijk gaan "hangmatéren"
Geweldig nieuw woord, wat we nog vaak gaan gebruiken.
Tegen een uur of vijf gaan we met de boot naar de overkant en varen naar een open stukje in het groen.
Daar blijkt de ingang te zijn van een kostgrondje en tevens het begin van onze tocht.
Iets verderop in de kreek begint de "back-to-basic-route"
Dan loop je een aantal uren,kom je bij het kamp aan, ga je vissen en slaap je in een hangmat .
Er is een kreek waar je je kunt baden en de wc is ergens in het bos.
Waar je maar wilt.....
We klimmen de wal op (met het nodige gehijs van Cleon) en komen op het kostgrondje aan.
Het is nog behoorlijk heet en snel lopen we door via een pad dat verderop in het bos verdwijnt.
Hier is het tenminste een stuk koeler!
Onderweg krijgen we uitleg over de verschillende bomen en planten en hoe deze in het binnenland gebruikt worden.
We krijgen een stuk van een liaan en moeten raden wat het is.
We snuffelen ons suf; ergens kénnen we die lucht.....
Dan roepen we in koor: marsepein!!
Bijna goed, het is de amandel-liaan.
Natuurlijk is het dat.
Marsepein kennen zie hier helemaal niet.
Hoeven ook niet uit te leggen dat we dit rond Sinterklaas eten, anders hebben we straks deze discussie ook nog!
Ook een demonstratie van de 'betadineboom.
Wanneer je de bast van de boom haalt en je schraapt met je houwer (die je áltijd bij je moet hebben!!) wat van de binnenkant af en knijpt dit uit, dan vormt de druppel die zich vormt een desinfecterende laag op je wond. Hij wordt ook plakkerig en is als een soort pleister.
En natuurlijk de lawaaiboom of telefoonboom!
Wanneer je in het bos bent en verdwaald of mensen in het dorp hebben niet van je gehoord dat je 's avonds wegblijft, dan kun je met je houwer (ja, alweer die) hier 3x heel hard op slaan.
Het geluid draagt kilometers ver en door dit regelmatig te doen, kunnen mensen jouw locatie bepalen.
Nu snappen we ook, waarom Frans zijn telefoonoplader had meegenomen!
Dacht zijn mobieltje zeker in de boom te kunnen opladen.....
Na deze lange tocht komen we weer moe maar een ervaring rijker terug bij het kostgrondje.
Hier zien we een plant die bezaaid is met heel kleine sprinkhaantjes, die net zijn uitgekomen.
Wij vinden dit natuurlijk leuk om te zien, maar als je daar je groente hebt staan....
Moeder sprinkhaan zien we ook nog.
Komt met een vaart tegen mijn bril aan gevlogen en landt even verder op een cassaveplant.
Ondertussen is Digicel gearriveerd met de boot en snel varen we naar de overkant.
Het begint al donker te worden en de maaltijd voor vanavond staat alweer te wachten.
We horen na het eten, dat morgen Nancy en Tim de 'back-to-basic-tour' gaan doen en dus donderdag pas terugkomen.
Cleon, en twee dames uit de keuken gaan mee. Ze hoeven dus niet zelf te komen.
Frans en ik gaan dus de Ananasberg bedwingen!
Judith gaat ook mee met ons en als gids gaat Digicel mee.
Moe gaan we naar onze lodge en vallen meteen in slaap.
wordt vervolg.......
-
29 November 2018 - 06:39
Sad:
v -
12 December 2018 - 14:11
Harold R. Tillotson:
Thanks for the good critique. Me & my neighbor were just preparing to do some research on this. We got a book from our area library but I think I’ve learned more from this post. I’m very glad to see such excellent information being shared freely out there. -
14 Januari 2019 - 08:25
Payday Loan Consolidation Company:
There are a couple of interesting points in time on this page but I don’t determine if I see them all center to heart. There exists some validity but I’ll take hold opinion until I consider it further. Great post , thanks and now we want a lot more! Included in FeedBurner at the same time -
02 Januari 2020 - 13:31
Smithseo:
dx -
02 Januari 2020 - 13:31
Smithseo:
dx -
04 September 2021 - 12:46
Deelay:
Ik wens dat de coronacrisis voorbij is, zodat we weer vrij kunnen reizen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
