Naar de stad
Blijf op de hoogte en volg Madelon
18 April 2017 | Suriname, Paramaribo
zaterdag 1 april.
Vandaag gaan Frans en ik voor een paar dagen naar de stad.
Ik heb 2 kamers geboekt voor zijn verjaardag bij TwenTy4.
Het guesthouse is behoorlijk verbouwd en het leuke balkon waar je zo heerlijk kon zitten is nu bij 3 kamers boven gevoegd.
Dus wanneer je op het balkon wil gaan zitten, moet je een zgn. privékamer gaan boeken.
En dat heb ik dus gedaan.
Nog een voordeel is, dat je een eigen badkamer met douche en toilet hebt.
En airco!!
We hebben gisteravond de tassen alweer gepakt en willen zo vroeg mogelijk weg met de bus.
Het wordt een warme dag en dan kun je maar beter zo vroeg mogelijk in de stad zijn.
Het is ook nog zaterdag, dus hoe later op de morgen, hoe drukker de bussen.
Frans is zoals gewoonlijk al vroeg op en heeft een rondje in de tuin gemaakt en ook mooie foto's.
We ontbijten samen en dan zijn we klaar om weg te gaan.
Maar wie komt daar zo vroeg het erf oprijden??
Dion, alias Rasta!
Ik vraag of hij heel toevallig naar de stad moet.
Jammer genoeg niet, maar als we meteen weggaan, kunnen we mee tot Lelydorp.
En daar kunnen we een bus pakken.
Dat scheelt in ieder geval een hoop wachten bij de bushalte.
Wanneer we in Lelydorp aankomen, kunnen we vrijwel meteen in een bus stappen richting Paramaribo!
Daar aangekomen merken we dat het al behoorlijk druk begint te worden en ook best warm.
We hebben best wat bagage bij ons, dus dat wordt sjouwen.
We denken er even over om een taxi te pakken, maar al lopend zie je ook meer van de stad.
Bij TwenTy4 checken we snel in en gaan eerst eens even bijkomen.
Lekker douchen en dan naar Zus om te lunchen.
Omdat er vandaag bij verschillende bedrijven spandoeken zijn opgehangen om aandacht te vragen voor Wereld Autisme Dag en de actie bij de mall, vraag ik aan haar, of ik misschien mijn kaartjes en flyers mag neerleggen.
Dat mag.
Sterker nog, ze heeft een mooie standaard voor mijn kaartjes en samen met de flyers mogen ze op de balie blijven liggen!
En een stapeltje tussen de andere folders.
Zo aardig van haar.
En ik ben natuurlijk super trots dat ze daar liggen!
We besluiten eerst om bij Zus te gaan lunchen en daarna wat door het centrum de te gaan lopen
We hebben voor vandaag in ieder geval 2 dingen die we willen gaan doen:
naar Commewijne met de boot om de woning te gaan bekijken en als tweede wil ik graag naar de Hermitagemall, waar de oudervereniging Autisme een voorlichtingsmiddag heeft en cupcakes verkoopt.
De voorzitter van Autisme Suriname, Anjani Boetius is ook aanwezig en we willen elkaar graag weer ontmoeten.
Na de wandeltochtr eerst naar Commewijne.
De boot zit al aardig vol met mensen, maar de bootsman vindt dat er nog wel een paar mensen meekunnen.
Er roept een man dat er op de boot staat dat er plaats is voor 24 mensen en we zijn al met 25 man, du waarom hij niet vertrekt!!
Maar dat is tegen dovemansoren gezegd.
Er komt nog een stevige man aanlopen en wanneer ook hij een plekje heeft gevonden, besluit de bootsman dat het wellicht wel tijd is om naar de overkant te gaan.
In Meerzorg gaan we eerst even een winkel binnen om iets kouds te halen; ijsje!!
Nu is het altijd een heel gedoe om zonder knoeien in de tropen een ijsje met chocola te eten, zonder te knoeien.
Want zodra het ding de vriezer heeft verlaten, besluit het meteen over te gaan in een vloeibare vorm.
Is niet tegenop te eten, dus ik zit binnen no time onder de chocolade!
Maar wel lekker.
We moeten een stukje lopen ( volgens Asha 900, volgens Frans 800 meter) maar als we er zijn zie ik het erf ook eens bij mooi weer.
En gelukkig is het mooi wit zand, in plaats van die modder van de vorige keer.
Asha heet ons welkom en we krijgen eerst iets te drinken aangeboden, voordat we de woning gaan bekijken,.
Ik zie dat de reparatiewerkzaamheden in de woonkamer al in volle gang is.
De verrotte schroten zijn van de muur gehaald, deze is gepleisterd en nu wordt alles geverfd.
Er komen geen schrootjes meer tegenaan. Wel zo mooi.
Ook Frans vindt de woning mooi en helder en denkt dat het goed geschikt is voor mijn doel.
We maken ook nog een rondje door de tuin achter en dan zeggen we dat we weer door moeten, omdat ik voor 6 uur bij de Hermitagemall wil zijn.
Asha is weer zo vriendelijk om ons naar de boot te brengen.
Het is zaterdag en dan vertrekt de laatste boot om 5 uur richting stad.
Volgens een man die daar loopt ligt de laatste boot er nog, maar wanneer ik ga kijken, is er geen boot te zien.
Wat nu?
Maar er zitten een paar mannen buiten die ons weten te vertellen dat de laatste boot straks weer terugkomt en wanneer we wat extra's willen betalen, hij nog wel een keertje naar de overkant wil.
Nou, dat willen we best, want anders moeten we een taxi naar de stad nemen.
Het is ondertussen al behoorlijk aan het waaien en wanneer de boot arriveert, stappen er een paar Nederlandse dames mét fiets uit, die ons weten te vertellen dat het heus geen pretje is om nog richting de stad te gaan varen, zó erg slingert de boot door de hoge golven.
Nou, lekker dan.
Maar zoals gezegd; we moeten naar de overkant, dus golven of niet, we gaan mee.
Ik weet nog af te dingen (scheelt wanneer je al een paar keer eerder alleen overgezet bent, dus je weet zo ongeveer de prijzen) en inderdaad gaat het behoorlijk te keer.
De bootsman verzekert ons dat hij nog nooit is omgeslagen, maar helemaal gerust ben ik er niet op.
Eens moet de eerste keer zijn, maar ik besluit dat dit niet nu hoeft te zijn.
Opgelucht stap ik aan wal en loop nog een beetje na te schommelen.
En dan zo snel mogelijk naar de Hermitagemall.
Frans stelt voor om een taxi te nemen, want ik heb géén idee welke bus we moeten hebben en waar die zou staan.
Onderweg is de chauffeur aardig aan het kletsen en op een gegeven moment vraagt Frans hem of hij soms gedronken heeft!
Dat blijkt inderdaad zo te zijn, maar volgens hem niet te veel.
Een beetje mag wel van de politie.
Ja, m'n neus!!
Opgelucht dat we heel zijn aangekomen gaan we naar de bijeenkomst.
Anjani ziet mij staan en is blij me te zien.
Ze stelt de voorzitster van de oudervereniging voor (sorry, ben haar naam vergeten)
Er is een grote opkomst geweest en ze hebben veel voorlichtingsmateriaal kunnen uitdelen en bijna alle cupcakes zijn verkocht!
Frans en ik kopen beiden een doosje voor het goede doel.
Terwijl Frans weer naar buiten gaat en beneden op mij gaat wachten, praat ik nog even na.
We spreken met z'n drieën af, dat we na de Pasen eens om de tafel gaan zitten om een en ander door te nemen en te kijken waar we elkaar in kunnen ondersteunen en samenwerken.
Om een lang verhaal kort te maken: Frans en ik zijn elkaar behoorlijk misgelopen, daar in dat winkelcentrum.
Of eigenlijk kun je van lopen niet spreken; ieder zat op een andere plek te wachten.
We hebben elkaar pas veel later op het balkon weer gesproken!
Morgen hebben we een afspraak met René.
Hij gaat een dagje met ons op stap en zijn vrouw Lies gaat ook mee.
Ik heb gevraagd of we naar Weg naar Zee kunnen gaan, naar het bedevaartsoord.
Schitterend om te zien en het is na de vloedgolf van vorig jaar weer behoorlijk herbouwd.
wordt vervolgd..........
O ja!
Omdat het vandaag 1 april is, heb ik mijn zus wijsgemaakt, dat ik als gids ben aangenomen bij Pempé!!
Ik blijk voldoende kennis te hebben om als gids te functioneren en kan in september beginnen!
Zus helemaal verbaasd en wil er later alles van weten!
Was er dus radicaal ingestonken.
Altijd leuk, 1 april!
Vandaag gaan Frans en ik voor een paar dagen naar de stad.
Ik heb 2 kamers geboekt voor zijn verjaardag bij TwenTy4.
Het guesthouse is behoorlijk verbouwd en het leuke balkon waar je zo heerlijk kon zitten is nu bij 3 kamers boven gevoegd.
Dus wanneer je op het balkon wil gaan zitten, moet je een zgn. privékamer gaan boeken.
En dat heb ik dus gedaan.
Nog een voordeel is, dat je een eigen badkamer met douche en toilet hebt.
En airco!!
We hebben gisteravond de tassen alweer gepakt en willen zo vroeg mogelijk weg met de bus.
Het wordt een warme dag en dan kun je maar beter zo vroeg mogelijk in de stad zijn.
Het is ook nog zaterdag, dus hoe later op de morgen, hoe drukker de bussen.
Frans is zoals gewoonlijk al vroeg op en heeft een rondje in de tuin gemaakt en ook mooie foto's.
We ontbijten samen en dan zijn we klaar om weg te gaan.
Maar wie komt daar zo vroeg het erf oprijden??
Dion, alias Rasta!
Ik vraag of hij heel toevallig naar de stad moet.
Jammer genoeg niet, maar als we meteen weggaan, kunnen we mee tot Lelydorp.
En daar kunnen we een bus pakken.
Dat scheelt in ieder geval een hoop wachten bij de bushalte.
Wanneer we in Lelydorp aankomen, kunnen we vrijwel meteen in een bus stappen richting Paramaribo!
Daar aangekomen merken we dat het al behoorlijk druk begint te worden en ook best warm.
We hebben best wat bagage bij ons, dus dat wordt sjouwen.
We denken er even over om een taxi te pakken, maar al lopend zie je ook meer van de stad.
Bij TwenTy4 checken we snel in en gaan eerst eens even bijkomen.
Lekker douchen en dan naar Zus om te lunchen.
Omdat er vandaag bij verschillende bedrijven spandoeken zijn opgehangen om aandacht te vragen voor Wereld Autisme Dag en de actie bij de mall, vraag ik aan haar, of ik misschien mijn kaartjes en flyers mag neerleggen.
Dat mag.
Sterker nog, ze heeft een mooie standaard voor mijn kaartjes en samen met de flyers mogen ze op de balie blijven liggen!
En een stapeltje tussen de andere folders.
Zo aardig van haar.
En ik ben natuurlijk super trots dat ze daar liggen!
We besluiten eerst om bij Zus te gaan lunchen en daarna wat door het centrum de te gaan lopen
We hebben voor vandaag in ieder geval 2 dingen die we willen gaan doen:
naar Commewijne met de boot om de woning te gaan bekijken en als tweede wil ik graag naar de Hermitagemall, waar de oudervereniging Autisme een voorlichtingsmiddag heeft en cupcakes verkoopt.
De voorzitter van Autisme Suriname, Anjani Boetius is ook aanwezig en we willen elkaar graag weer ontmoeten.
Na de wandeltochtr eerst naar Commewijne.
De boot zit al aardig vol met mensen, maar de bootsman vindt dat er nog wel een paar mensen meekunnen.
Er roept een man dat er op de boot staat dat er plaats is voor 24 mensen en we zijn al met 25 man, du waarom hij niet vertrekt!!
Maar dat is tegen dovemansoren gezegd.
Er komt nog een stevige man aanlopen en wanneer ook hij een plekje heeft gevonden, besluit de bootsman dat het wellicht wel tijd is om naar de overkant te gaan.
In Meerzorg gaan we eerst even een winkel binnen om iets kouds te halen; ijsje!!
Nu is het altijd een heel gedoe om zonder knoeien in de tropen een ijsje met chocola te eten, zonder te knoeien.
Want zodra het ding de vriezer heeft verlaten, besluit het meteen over te gaan in een vloeibare vorm.
Is niet tegenop te eten, dus ik zit binnen no time onder de chocolade!
Maar wel lekker.
We moeten een stukje lopen ( volgens Asha 900, volgens Frans 800 meter) maar als we er zijn zie ik het erf ook eens bij mooi weer.
En gelukkig is het mooi wit zand, in plaats van die modder van de vorige keer.
Asha heet ons welkom en we krijgen eerst iets te drinken aangeboden, voordat we de woning gaan bekijken,.
Ik zie dat de reparatiewerkzaamheden in de woonkamer al in volle gang is.
De verrotte schroten zijn van de muur gehaald, deze is gepleisterd en nu wordt alles geverfd.
Er komen geen schrootjes meer tegenaan. Wel zo mooi.
Ook Frans vindt de woning mooi en helder en denkt dat het goed geschikt is voor mijn doel.
We maken ook nog een rondje door de tuin achter en dan zeggen we dat we weer door moeten, omdat ik voor 6 uur bij de Hermitagemall wil zijn.
Asha is weer zo vriendelijk om ons naar de boot te brengen.
Het is zaterdag en dan vertrekt de laatste boot om 5 uur richting stad.
Volgens een man die daar loopt ligt de laatste boot er nog, maar wanneer ik ga kijken, is er geen boot te zien.
Wat nu?
Maar er zitten een paar mannen buiten die ons weten te vertellen dat de laatste boot straks weer terugkomt en wanneer we wat extra's willen betalen, hij nog wel een keertje naar de overkant wil.
Nou, dat willen we best, want anders moeten we een taxi naar de stad nemen.
Het is ondertussen al behoorlijk aan het waaien en wanneer de boot arriveert, stappen er een paar Nederlandse dames mét fiets uit, die ons weten te vertellen dat het heus geen pretje is om nog richting de stad te gaan varen, zó erg slingert de boot door de hoge golven.
Nou, lekker dan.
Maar zoals gezegd; we moeten naar de overkant, dus golven of niet, we gaan mee.
Ik weet nog af te dingen (scheelt wanneer je al een paar keer eerder alleen overgezet bent, dus je weet zo ongeveer de prijzen) en inderdaad gaat het behoorlijk te keer.
De bootsman verzekert ons dat hij nog nooit is omgeslagen, maar helemaal gerust ben ik er niet op.
Eens moet de eerste keer zijn, maar ik besluit dat dit niet nu hoeft te zijn.
Opgelucht stap ik aan wal en loop nog een beetje na te schommelen.
En dan zo snel mogelijk naar de Hermitagemall.
Frans stelt voor om een taxi te nemen, want ik heb géén idee welke bus we moeten hebben en waar die zou staan.
Onderweg is de chauffeur aardig aan het kletsen en op een gegeven moment vraagt Frans hem of hij soms gedronken heeft!
Dat blijkt inderdaad zo te zijn, maar volgens hem niet te veel.
Een beetje mag wel van de politie.
Ja, m'n neus!!
Opgelucht dat we heel zijn aangekomen gaan we naar de bijeenkomst.
Anjani ziet mij staan en is blij me te zien.
Ze stelt de voorzitster van de oudervereniging voor (sorry, ben haar naam vergeten)
Er is een grote opkomst geweest en ze hebben veel voorlichtingsmateriaal kunnen uitdelen en bijna alle cupcakes zijn verkocht!
Frans en ik kopen beiden een doosje voor het goede doel.
Terwijl Frans weer naar buiten gaat en beneden op mij gaat wachten, praat ik nog even na.
We spreken met z'n drieën af, dat we na de Pasen eens om de tafel gaan zitten om een en ander door te nemen en te kijken waar we elkaar in kunnen ondersteunen en samenwerken.
Om een lang verhaal kort te maken: Frans en ik zijn elkaar behoorlijk misgelopen, daar in dat winkelcentrum.
Of eigenlijk kun je van lopen niet spreken; ieder zat op een andere plek te wachten.
We hebben elkaar pas veel later op het balkon weer gesproken!
Morgen hebben we een afspraak met René.
Hij gaat een dagje met ons op stap en zijn vrouw Lies gaat ook mee.
Ik heb gevraagd of we naar Weg naar Zee kunnen gaan, naar het bedevaartsoord.
Schitterend om te zien en het is na de vloedgolf van vorig jaar weer behoorlijk herbouwd.
wordt vervolgd..........
O ja!
Omdat het vandaag 1 april is, heb ik mijn zus wijsgemaakt, dat ik als gids ben aangenomen bij Pempé!!
Ik blijk voldoende kennis te hebben om als gids te functioneren en kan in september beginnen!
Zus helemaal verbaasd en wil er later alles van weten!
Was er dus radicaal ingestonken.
Altijd leuk, 1 april!
-
16 Augustus 2018 - 08:54
Seo Expert:
GOOD Great blog. I delighted in perusing your articles. This is really an awesome perused for me. I have bookmarked it and I am anticipating perusing new articles. Keep doing awesome!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
