Michiel komt....en gaat weer!
Blijf op de hoogte en volg Madelon
11 Mei 2017 | Suriname, Paramaribo
Het is nog steeds snikheet, terwijl het nog geen acht uur in de morgen is!
Gisteren heb ik Joyce nog gesproken gen voorgesteld om vandaag weer naar Onoribo te gaan om te gaan zwemmen.
Deze keer dus de badpakken aan!
Esselien en Sharoek gaan ook mee en ik neem het luchtbed mee!!
Kunnen de kinderen (dochtertje van Joyce gaat ook mee) heerlijk mee spelen.
Vandaag komt ook Michiel deze kant op en ik stuur hem snel een appje om te vragen of hij ook mee wil om te gaan zwemmen.
Ik krijg gelukkig snel antwoord: hij kan om half één hier zijn!
Dat komt mooi uit, want eerst moeten de dieren eten hebben en de eieren moeten nog geraapt.
Hij is trouwens helemaal niet naar Cayenne geweest.
Wel vanaf Albina naar St.Laurent- de Maronie, maar daar bleef het dan ook bij.
Er zou een bus komen die naar Cayenne zou gaan, maar hoe laat wist niemand te vertellen.
Misschien was hij ook al vertrokken.....
Dus zelfs in Zuid-Amerika kennen ze de Franse Slag!!
Na een poos wachten kreeg Michiel het gevoel dat er helemaal geen bus meer zou komen en heeft besloten om terug te gaan naar Paramaribo
Jammer van zijn voorgenomen trip, maar heeft toch nog even voet op Franse bodem kunnen zetten.
Rond een uur of twaalf komt Joyce aanstappen en niet veel later verschijnt ook Michiel!
Lekker vroeg, dus kunnen we ook meteen weg.
Sharoek is helemaal blij dat Michiel er weer is.
Deze man kan écht niet terug naar Nederland!!
Michiel bindt samen met Sharoek het luchtbed achterop de auto en Joyce zet haar tas met bal en band er onder.
En dan snel instappen en naar de plantage.
Er zit gelukkig niemand op de steiger.
Hadden we wel verwacht, want het is nog steeds Paasvakantie én zondag.
Maar nu hebben we het rijk alleen.
Sharoek en Shai (weet niet precies hoe je het schrijft) zitten al in het afgezette gedeelte te spelen.
Michiel en ik wagen ons in de rivier, terwijl Esselien en Joyce gezellig in het kamp zitten te keuvelen.
De stroming is sterker dan een paar dagen geleden en als we in het water liggen moeten we behoorlijk ons best doen om al zwemmend op gelijke hoogte te blijven van de steiger!
Michiel wil zich laten meedrijven en een stuk verderop weer aan de kant kruipen en terug lopen.
We gaan eerst even kijken waar dat dan moet zijn en gelukkig dat we dit gedaan hebben, want tussen het plekje dat hij voor ogen had om aan land te komen en het paadje dat terug naar de steiger gaat, ligt een moeras!
Had je daar gestaan met je benen in de modder geklemd!!
Volgens mij kom je niet eens het water uit.
En dan te bedenken dat er ook kaaimannen zitten...brrrrrr.
Dan maar weer snel terug en we gaan bij de kinderen het water in.
Het begint ineens te waaien en we zien dikke wolken onze kant opkomen.
Het zat al een tijdje in de lucht: een flinke onweersbui!
Ik ben net de bal aan het ophalen op het luchtbed (was weggeblazen), toen er na wat gerommel een enorme knal uit de lucht kwam.
Ik heb de bal gelaten voor wat hij was en ben al een razende Roeltje naar de kant gepeddeld!
Ik heb een heilig ontzag voor onweer en in het water liggen is dan helemaal het toppunt van eng!
Het is inmiddels ook keihard gaan regenen en we zitten zowaar met kippenvel op onze armen te schuilen.
De bui trekt snel over en de zon komt in de verte alweer tevoorschijn.
Het regent nog wel, maar ín het water is het warmer dan erboven, dus plonzen we er weer in.
Zodra de zon er weer is, gaan we ons aankleden.
Maar dan komt de volgende regenbui er alweer aan!
We gaan naar huis.
Snel het luchtbed weer achterop, de tassen deze keer maar in de auto en snel terug naar de Meursweg.
Alleen snel...... Shai wil niet dat Sharoek naast haar komt zitten en maakt een hele stennis.
Ze weigert de auto in te klimmen, maar hier heb ik geen zin in.
Ik pak haar onder haar okseltjes en til haar de wagen in, dan Sharoek en ik volg als laatste.
Het kind heeft gekrijst tot we bijna thuis waren!!
Heb het maar gehouden op het feit dat ze moe is.......
Thuis gaan Michiel en Sharoek boodschappen doen, want de heren gaan koken.
Geen idee wat ze gaan maken, maar het zal beslist lekker smaken nar het zwemmen.
Esselien zit in de tuin achter een zoom in een jurk te naaien en de lucht is op een gegeven moment helemaal geel!
Dit geeft zulk een spookachtig beeld, dat ik snel een foto maak.
Hopelijk is dit terug te zien.
Na de nodige spelletjes "mens erger je niet" (wat Michiel en ik dus behoorlijk wèl doen!) gaan we slapen.
Morgen Michiel wegbrengen naar Zanderij.
..................................................................................................................
Maandag 24 april.
Het weer is gelukkig weer opgeknapt en het is alweer lekker warm.
Na een heerlijk ontbijt gaat Michiel met Sharoek , die al ongeduldig staat te wachten, tafelvoetbal spelen.
De vorige keer dat Michiel hier was, heeft hij een paar balletjes voor Sharoek meegenomen en tegen hem gezegd da hij flink moet gaan oefenen.
Want Michiel gaat hem inmaken!!!
Vanaf het balkon hoor ik, dat dit niet helemaal zo gemakkelijk gaat, want Sharoek heeft dus wel degelijk geoefend!
We moeten rond een uur of twee richting het vliegveld.
Michiel vertelt nog even tussen neus en lippen door, dat hij ,toen hij terug gegaan is van Frans-Guyana naar Suriname, zich niet gemeld heeft bij de douane.
Dus nu eigenlijk illegaal in Suriname is!
Hij hoopt maar dat hij hier geen gedoe mee krijgt bij het inchecken!
Ik zeg dat hij wellicht even bij de Vreemdelingendienst kan informeren of hij dit alsnog daar kan regelen, maar Michiel vindt dit niet echt nodig.
Daarbij houdt hij wel van een avontuurtje......
Dan is het tijd is om te vertrekken en gevieren gaan we richting Zanderij.
We zijn redelijk aan de vroege kant, maar dat is ook wel een prettig.
Heb je niet van die idioten op de weg, die denken net zo hard te moeten rijden als de KLM kan vliegen.
Met alle gevolgen van dien.
Ik wijs een apparaat aan, waar je je tas kan laten sealen.
Michiel heeft een rugzak en die zijn redelijk gevoelig voor "ongenode gasten (pakjes) die gratis meereizen tot aan Schiphol"
Hij laat zijn tas sealen en het ding lijkt even later wel op zo'n pop uit de vlindertuin.
De mannen hebben er meterslang plastic omheen gedraaid.
Wordt thuis nog een hele klus om het er weer af te krijgen.
Gelukkig zijn ze wel zo slim om bovenop een inkeping te maken waar het handvat doorheen getrokken kan worden.
Michiel gaat in de rij staan en wij wachten buiten met spanning of het hem gaat lukken om in te checken, terwijl hij er eigenlijk helemaal niet in het land is.
Maar dan verschijnt hij met een brede lach: hij heeft zijn boardingpass en zijn bagage is ingeleverd.
Hij had nog even gezegd dat het leuk zou worden wanneer ze een blik in zijn bagage zouden willen werpen: sta je daar al dat plastic er weer af te peuteren....
We gaan samen natuurlijk patatjes eten, iets wat met Frans niet was gelukt.
Maar Michiel vindt het leuk en Sharoek nog meer.
En dan gaan we afscheid van elkaar nemen.
Michiel heeft het heel leuk gevonden dat hij zo gastvrij was ontvangen op de Meursweg.
Sharoek vraagt of hij snel terugkomt, maar Michiel gaat volgend jaar naar Sri Lanka.
Eigenlijk gaat hij nooit 2x naar hetzelfde land; er is nog zoveel te bekijken in de wereld.
Leuk voor hem, maar Sharoek vindt het allesbehalve leuk.
Hij heeft echt een maatje gehad aan Michiel.
We zwaaien nog een laatste keer en dan is ook hij op weg naar Nederland.
De volgende keer dat ik op Zanderij ben, ben ikzelf degene die gaat vertrekken.
Nog niet aan denken maar.
wordt vervolgd..........
we hebben helemaal geen foto's gemaakt van het zwemmen, dus jullie moeten maar aannemen dat het leuk was!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley