Moederdag in Suriname - Reisverslag uit Paramaribo, Suriname van Madelon Deemter - WaarBenJij.nu Moederdag in Suriname - Reisverslag uit Paramaribo, Suriname van Madelon Deemter - WaarBenJij.nu

Moederdag in Suriname

Blijf op de hoogte en volg Madelon

18 Juni 2017 | Suriname, Paramaribo

zondag 14 mei.

vandaag is het Moederdag!
Van Sharoek heb ik gisteren al een mooie tekening gekregen en een zelfgemaakte armband.
Jammer genoeg is de maat voor dames met hele smalle polsen, maar ik zal hem met veel liefde bewaren.

Vandaag ga ik naar Paramaribo om mijn Moederdag te vieren op het terras van 't Vat.
Het is de dag dat Feijenoord na 19 jaar weer kans maakt om Landskampioen te worden en dat wil ik natuurlijk meemaken!
De wedstrijd begint om 10.00 uur Surinaamse tijd, dus ga ik vroeg met de bus om er op tijd te zijn.
Klaas komt waarschijnlijk ook, ondanks dat hij een Ajaxied is.
En ik weet dat Anne in Nederland ook vol spanning aan het wachten is.

Ook heb ik met Judith afgesproken, om 's middags naar Commewijne te gaan.
Ik ben al die jaren die ik hier al in Suriname kom, nog nooit naar Mariënburg geweest, dus dat wordt nu wel eens tijd

En ik heb een afspraak met René om afscheid te nemen. Gezegd dat ik iets voor hem gekocht heb, wat ik hem graag wil geven.
Het is een soort kastanjevrucht, waarvan de zaden ook zó gegeten kunnen worden.
René had mij er een keer op gewezen en gezegd dat hij die zo lekker vond.
Gisteren, toen Es en ik terugreden, hebben een kraampje langs de weg gezien waar deze vrucht lag.
Meteen gekocht, want het blijkt roofgoed te zijn!

Ik sta om 9 uur bij de bushalte, maar de bus laat op zich wachten.
Wel razen en telkens bussen voorbij met Chinezen.
Deze bussen zijn van het bedrijf waar ze werken en hoewel de meeste bussen nauwelijks passagiers hebben, is het niet de bedoeling om iemand die wanhopig op de bus staat te wachten, mee te nemen.

Dan stopt er een pendelbusje die tot Lelydorp gaat.
Ook goed, dan ben ik in ieder geval dichter bij de stad.
En daar aangekomen staat een bus voor Paramaribo te wachten, maar die is nog niet helemaal vol.
Dus de chauffeur wacht op de laatste klanten.
En weet je wat het stomme is?
Die zijn er al!
Alleen staan ze ergens anders nog een peuk te roken of te praten.
En alsof er ergens een teken wordt gegeven, slenteren ze allemaal richting de bus en die is ineens bijna vol!
Maar dan kunnen we ook meteen weg.
Alleen heeft de chauffeur onderweg nog alle tijd om langs de kant van de weg op mensen te gaan staan wachten, die in een zijstraat langzaam aan komen slenteren.
Hij toetert en soms wordt er een vinger of handje opgestoken (opgestoken is hier een groot woord: er wordt iets bewogen) en dat is voor de chauffeur een teken dat ze mee willen.
Maar soms reageert iemand helemaal niet en loopt vlak voor de bus stoïcijns de andere kant op!
Wat is er mis met de regel: als je mee wilt ,sta je aan de weg bij de bushalte??

Enfin, het geluk is dat de eindhalte bij de Waterkant is, dus hoef ik niet ver te lopen naar 't Vat.
Het is ondertussen ook maar weer eens gaan regenen.
En die kastanje weegt bijna 5 kilo!!
Maar voordat de regen met bakken uit de lucht komt vallen, arriveer ik op het terras.

Ik bestel meteen een cappuccino en een tosti, want van ontbijten is vanmorgen nog niet veel gekomen.
Ondertussen zie ik op het grote scherm, dat Feijenoord met 1-0 voorstaat!
Lekker begin dus.
Ik ben net bezig om een whatsappje naar Klaas te sturen, als ik hem zie lopen!
Hij zit er met wat mensen en ook Nettie is meegekomen!
Zij komt nog even bij me zitten om wat te kletsen.
Gisteravond hebben ze Judith nog gesproken en weten dus dat die ook zo komt.
Wordt een gezellige boel, ook omdat het ondertussen 2-0 staat!
Er zijn meer Feijenoordfans op het terras en ieder keer wanneer het spannend wordt, staan ze als één man op.

Rond een uur of 11 komt René er aan en Lies is ook mee!
Wat een verrassing.
Ze had de griep en ik had niet verwacht dat ze mee zou komen.
We zijn blij elkaar weer te zien en dat moet natuurlijk gevierd worden met iets lekkers.
Ze zijn blij met de vrucht en ook René heeft een kado voor mij: een oude bruine fles!
Hij wist dat ik die zo mooi vond en is voor mij op zoek gegaan.
De lieverd!
Ondertussen komt Judith ook aanlopen.
Ze kon haar auto gelukkig vlakbij kwijt, gezien de regen die nog steeds hevig is.
Je kunt echt merken dat de regentijd begonnen is.

Omdat iedereen nog moet eten, trakteer ik op een lunch en het wordt een gezellige boel.
Maar dan neem ik afscheid van René en Lies en we beloven dat we contact blijven houden.
(weer die Whatsapp!)

En dan gaan Judith en ik overleggen wat we gaan doen.
Het regent nog steeds keihard.
We twijfelen of het wel leuk is om naar Mariënburg te gaan.
Je loopt daar dan als een verzopen kat rond op die Plantage en dat vooruitzicht trekt ons nu niet bepaald aan.
Judith stelt voor om straks naar haar huis te gaan (kan ik die ook eens zien!) want dan kan ze haar hond even halen.
Ze twijfelt erg of ze hem wel kan meenemen of thuislaten. Dat laatsteze vindt ze zelf enger dan dat de hond dit zou vinden.
Ik vind dat het diertje moet halen en meenemen.
We gaan naar Domburg en daar kun je heerlijk zitten.
En we moeten 's avonds nog eten.
Kan hond gewoon mee.

Judith woont in een schattig huis met een grote tuin er omheen.
Haar hond staat te kwispelen voor het hek en ik kan gewoon een aai over zijn koppie geven!
Ik krijg een rondleiding door de woning (niet op de rommel letten, wat je dan prompt gaat doen!) en ik zou blij zijn als ik een dergelijke woning voor mijzelf zou kunnen vinden.
Het heeft gewoon alles wat je nodig hebt en het is de bedoeling dat je meer buiten zit dan binnen, dus waarom een groot huis?
Ze heeft een groot balkon, dus daar kun je altijd terecht.

En dan gaan we op stap.
Hond helemaal gelukkig op de achterbank.
Hij vindt autorijden net zo leuk als Saartje!
Het is wat vreemd om weer in Domburg te zijn.
De laatste keer was ik hier met Betsy en Joan en toen waren de plannen nog om ons in Laarwijk te vestigen.
Ondertussen is er geen Joan, ons én Laarwijk!
Zó snel kunnen dingen veranderen, niet dan?

Ik zie dat de kade inderdaad grondig is aangepakt.
Er was veel afkalvering en men was bang dat er hele stukken oever in de rivier zou verdwijnen, met alle gevolgen van dien.
Nu staat er net zo'n damwand als in Paramaribo.
Je kunt vanaf het plein de rivier niet eens meer zien!
Maar het restaurant heeft dit handig opgelost, door het grote terras gewoon boven te maken.
Zo heb je nog een schitterend uitzicht over de Surinamerivier en zie je de zeiljachten liggen.
Als je goed kijkt, zie je in de verte de Wijdenboschbrug.
Aan de overkant ligt ergens Laarwijk.....

We zoeken boven een leuk plekje uit en genieten van het uitzicht.
Maar dan begint het alweer te regenen en de lucht trekt zó dicht, dat we eerst de brug, dan de overkant,gevolgd door de zeiljachten en op laatst de hele rivier niet meer kunnen zien!
We moeten ook naar beneden om verder te kunnen eten, want de wind heeft hier vrij spel en Judith blijft niet droog op de plek waar ze nu zit.
Maar als de regen ophoudt, gaan we snel weer naar boven, want beneden is het maar benauwd.

Ook nog een "leuk" voorval;
toen we beneden zaten, kwam er een jongen naar ons toe, of liever gezegd naar de hond.
(vervelend dat ik zijn naam niet meer weet. Van de hond dan.)
We kwamen aan de praat en hij vertelde dat hij met zijn broer een grote rondreis aan het maken zijn.
Ze liggen hier nu een maand, gaan straks naar de Cariben en dan weer terug naar Suriname.
Om vanuit hier een reis via Brazilië, Argentinië etc. te maken, weer terug naar de States!
Gaaf als je daar de gelegenheid voor hebt!
Minder gaaf was,dat hij aan Judith vraagt of ik haar moeder ben!!
Teveel zout water in de oogjes gehad, denk ik.
Rare jongens, die Amerikanen!

Het is tijd om weer op te stappen en we rijden via Waterland (waar we nog even voor het hek van het mooie huis van Mirza hebben gestaan, maar niet naar binnen zijn gegaan) richting de Meursweg .
Judith zet me bij de winkel af en we nemen hartelijk afscheid.
Ik ben blij dat ik haar heb leren kennen en hoop dat ze nog in Suriname is, wanneer ik terugkom!
Maar we blijven contact houden.
Leve Whatsapp!

Wordt vervolgd............

Oja!!

Feijenoord is Landskampioen geworden!
Dat wat mijn Moederdagkadootje.
Had op Facebook gezet, dat ik vandaag mijn kado zou krijgen van 11 bezweette mannen!!
En thuis maar denken dat ik aan de rol ging!
Werd al gewezen op mijn leeftijd, etc.
Giller he?



Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Madelon

mvdeemter@hotmail.com

Actief sinds 20 Feb. 2017
Verslag gelezen: 5931
Totaal aantal bezoekers 320366

Voorgaande reizen:

28 Februari 2017 - 16 Mei 2017

Mijn eerste reis alleen naar Suriname!

Landen bezocht: