regeldag nr. 2

dinsdag 14 maart.


Vanmorgen heeft Esselien de pakketdienst maar weer eens gebeld en ze heeft geen leuk nieuws: mijn pakket zit in de container die volgende week aankomt!!
De nummers van de container die deze week was aangekomen stopt bij nr. 310.
En je raadt het al: ik heb nummer 311!!
Hetzelfde gevoel heb je, als je nét niet meer in de lift past of na heel lang wachten bij een attractie bij de Efteling nét niet mee naar binnen kan!
Nou, zo'n gevoel dus.
Maar zoals ik al eerder schreef: springen heeft geen zin, dus dan maar volgende week. Eet ik nog wel Surinaamse broodjes.
Yoghurt hebben ze ook wel in de winkel, alleen zit daar van alles doorheen en vooral hele bergen suiker!
Volgens mij zit hier overál suiker in.
Vooral de frisdranken!
Wanneer je er een dop afdraait, hóór je de suiker bijna kraken!
Vandaar ook het grote aantal mensen ( ën kinderen) met diabetes.....

Ik ga Annette mailen met de vraag wanneer we kunnen afspreken om naar de KKF en de bank te gaan.
Inka, die de nieuwe secretaris wil worden, heeft dit ook al officieel te kennen gegeven en zal voor een kopie van haar ID-kaart zorgen en Annette zal het B-formulier alvast invullen.
Ze kunnen allebei volgende week donderdag na 13.00 uur, maar
Annette, wijs geworden door alle vorige mislukkingen, adviseert er eerst voor te zorgen dat ik de papieren van Engel binnen heb, anders staan we weer snel buiten.

Ik heb hem al gemaild met de vraag of hij een brief wil schrijven en ondertekenen en doorscannen en dat papier was inmiddels binnen.
Ik bel de Hakrinbank en daar sta ik meer dan 10 minuten in de wacht!!
Dit word me te gortig en breek af en ga op zoek naar het rechtstreekse nummer van mevrouw Schröder.
De mail met haar nummer zit nog in de map met papieren, maar die heeft Annette mee.
Ik heb hem ook ergens genoteerd.
Ergens.
Eindelijk vind ik hem in een boekje en bel haar rechtstreeks.
Krijg ik een dame aan de telefoon die zegt dat ze er niet is.
Waar het over gaat>
Na uitleg word me gevraagd even te wachten en warempel...........ze is er ineens weer!
Welk een wonder!!

Ik vertel welke papieren ik vanuit Nederland ontvangen heb, maar dan vertelt ze me, dat Engel dit papier bij een notaris in Nederland moet legaliseren!! Met de nodige handtekening en vooral veel stempels!
(dit laatste heb ik er zelf maar bij verzonnen; hier zijn ze gék op stempels!)
Ik dus balen, want dit was niet gezegd.
Zij beweert van wel en ook dat ze dit nog via een mail heeft aangegeven.
Nou, noch ik noch Annette hebben deze mail ontvangen.
Tot overmaat van ramp is mijn beltegoed op, dus driftig op zoek naar een andere telefoon.
Esselien geeft snel de huistelefoon, maar nu krijg ik een antwoord- apparaat!
Zijn ze ineens allemáál verdwenen.
Ik blijf het een poosje proberen, maar het ondertussen 4 uur geweest en dan is de boel dicht.
Misschien denkt ze wel, dat ik de verbinding verbroken heb uit frustratie of zo.
Toch de volgende keer even rechtzetten, denk ik.

Enfin, Engel moet weer aan de bak.
Ik mail hem, dat hij toch weer naar een notaris moet met zijn brief en dat deze gelegaliseerd moet worden. Geadviseerd om ook zijn paspoort meteen weer te legaliseren, want je zult zien dat ze dáár weer over gaat beginnen.
Ik mail ook Annette om door te geven dat het volgende week gaat worden, maar Annette snapt niet waar de bank zich mee bemoeit!
Wanneer zij de aangepaste statuten van de stichting heeft en alle drie de bestuursleden zijn aanwezig, dan is het een kwestie van een handtekening zetten en we hebben een rekeningnummer.
Ik geeft mevrouw Schröder het voordeel van de twijfel, want ze heeft wellicht niet de kans gekregen om uit te leggen waarom en voor wie de brief gelegaliseerd moet worden.
Misschien wel voor de KKF, dus had zowiezo moeten gebeuren.

Een heleboel geregel weer, maar hopelijk krijgt Engel het voor volgende week donderdag voor elkaar daar in Nederland.

Preetam (zó moet je zijn naam schrijven, hoor ik. Sorry voor die andere keren) komt weer met een lading fruit aanzetten
Ditmaal ook een paar dingen die ik nog niet ken.
Volgens hem moet ik alle vruchten die hier in de tuin groeien geproefd hebben en dan zeggen welke ik de lekkerste vind.
Ze hebben ook een hele berg ramboetan geplukt en deze gaan ze bij de Chinees in de winkel zetten, zodat hij ze kan verkopen.
Ze moeten in zakjes gedaan worden en ik wil ze wel helpen.
Omdat fruit niet in dichte plastic zakjes bewaard mag worden, heeft Faroek een idee: een hele stapel zakjes wordt bewerkt met een perforator en zie: zakjes met gaatjes!
We moeten er 30 in een zakje doen en dan binden.

Ondertussen is ook mevrouw van Dijk gearriveerd: een vriendin van Esselien.
Een boeroe-vrouw.
Ze rookt als een ketter en heeft een stem als een kerel: rauw, schor en vooral hard!
Maar ze gaat meehelpen met het knippen van de vruchten van de stelen.
Faroek gaat dit ook doen en Preetam en ik gaan inpakken.
Leuk werk en af een toe eentje snoepen is toegestaan.

's Avonds ga ik voor iedereen pannenkoeken met kaas en
jam maken.
(weet je nog Aniek, toen je in de winkel om stroop vroeg en ze met een fles limonade aan kwamen zetten?)
Mevrouw van Dijk neemt de laatsten mee naar huis.
Koddig gezicht, 2 bengelende pannenkoeken in een zakje; net vissen.


wordt vervolgd.........