Terug naar Para

vrijag 31 maart.

Vandaag gaan we weer terug naar de Meursweg.
Dat betekent dus, dat alles weer in de grote tas gestouwd moet worden en in de rugzakken.
Waarom is het toch altijd zo'n gedoe om de boek er weer net zo in te krijgen als op de heenreis?
Komt het omdat we van allerlei dingen hebben gevonden, gekocht of gekregen?
Dat zal het vast zijn.
Ik heb 2 pangi's gekocht, dus daar kan het niet aan liggen.
Maar Frans heeft zijn oude flessen en die moeten natuurlijk ook mee.
Maar de belangrijkste reden is, dat je (ik in ieder geval!) je kleding etc,. niet meer zo netjes gaat opvouwen. Gaat thuis meteen de wasmachine in, dus waarom zou je?
Met een beetje gestamp en geduw zit uiteindelijk alles in de tassen en kunnen we deze bij het restaurant neerzetten.

Ik loop nog eens door de lodge en naar het water; wat ís het hier toch zalig!!
Maar ik kom deze vakantie zeer waarschijnlijk nog terug, dus het afscheid valt mee.

We gaan eerst nog gezamenlijk ontbijten en dan is het zover; afscheid nemen van de dames van de keuken en van Peter. En natuurlijk van Ian, onze gids.
Cleon gaat met ons mee, evenals Judith.

We genieten nog volop van de schitterende terugreis, ondertussen wel afscheid nemend van al dit overdonderend natuurschoon.
Ik zou bijna hier willen blijven wonen en werken, maar denk dat ik op een gegeven moment ook wel eens gewoon goedemorgen!! wil zeggen, in plaats van joe weki no?

De terugreis gaat een stuk sneller (hè hè, met de stroom mee ja!) en voordat we er erg in hebben zien we Atjoni weer liggen.
Nog altijd even bedrijvig als altijd.
Het busje staat al klaar en nu zit Chapoo achter het stuur!
Leuk dat we hem ook nog zien.
En ook nu gaan we bij Anna's keuken een hapje eten.
Cleon bestelt net als de vorige keer ons eten, maar ook nu maakt hij er weer een potje van: kan maar niet onthouden hoeveel bami of nasi en hoeveel met of zonder kip!
En dat voor 5 personen....
Om het hem nóg moeilijker te maken, noemen we bij zijn opsomming andere dingen, dus nu komt hij er helemaal niet meer uit.

Zelf heeft hij op de markt een piranha gekocht.
Gelukkig hartstikke dood, maar als je die tanden ziet, ben je hier maar wat blij mee!
Frans natuurlijk helemaal enthousiast en vraagt of hij de schedel mag hebben.
Het beest wordt aan alle kanten gefotografeerd en op een gegeven moment haalt hij ook nog de andere vis uit de emmer!
Alsof een Chinees bij ons in Nederland een patatje uit je zak trekt en die begint te fotograferen!
Maar Cleon belooft hem dat hij de kop zal bewaren.

En dan gaan we op pad.
Chapoo vraagt of Judith wil rijden en dat doet ze ook.
Best knap, wanneer je net 3 uur varen achter je kiezen hebt, maar ze brengt ons keurig netjes naar Brownsweg.
(heb de vorige keer per ongeluk Brownsberg geschreven.)
Daar hebben we weer een tussenstop en dan zegt Cleon dat in de schoolbus die er staat, zijn broertje en vader zitten!
Even snel goeiedag zeggen en verder maar weer.
Chapoo heeft het stuur weer overgenomen en niet lang daarna komen we op ons adres aan.

Zowel Judith als Nancy willen even van het toilet gebruik maken en dan kan ik ook meteen de woning laten zien.
We nemen hartelijk afscheid van de groep en wellicht dat we elkaar in de stad nog treffen.
Nancy en Tim hebben nog 2 weken vakantie, du wie weet.
In ieder geval whatsappen we.

En dan zijn we weer in de bewoonde wereld.
Snel pakken we onze spullen uit en de wasmachine draait op volle toeren.
Morgen gaan we nl. naar de stad voor een aantal dagen en dan heb je toch wel schone kleren nodig.
Zoals ieder jaar heb ik genoeg meegenomen, maar heb ik altijd favoriete dingen die ik draag.
De zomerjurken heb ik nog nooit gedragen en ga ik ook niet doen!
Les voor de volgende keer.
Alleen mijn mooie lange blauwe jurk ga ik dragen.
Had hem meegenomen voor de opening van het museum, maar de datum van 2 april (morgen dus) gaan ze niet halen.
Zal ergens in juli worden, vermoed ik.
Maar donderdag hebben we een etentje met een oud-collega van Frans, die momenteel in Suriname voor Staatsolie werkt, dus kan doe ik hem aan.

We gaan op tijd slapen, want morgen willen we vroeg met de bus naar Paramaribo.
Lekker een paar dagen door de stad slenteren en van alles bekijken.
Zal ik als een soort van gids fungeren, want Frans weet heg noch steg.
Best leuk.

wordt vervolgd........


Ik kreeg via Whatapp nog wat foto's van Judith.
Zal ik ook bijvoegen.
Was toen de eerste keer in Semoisi, toen al die grietjes achter ons aanliepen en Dex Dex!! riepen.