Naar Paramaribo: de Zoo en zo.....

zondag 30 april.

Gek hè, maar deze datum geeft bij mij meteen het gevoel: Koninginnedag!!
Maar ja, ik heb langer een koningin dan een koning gehad.

We gaan vandaag dus naar de stad.
Eerst naar de Paramaribo Zoo.
Ik had op internet gelezen, dat het dierenasiel wat er tegenover is, iedere eerste zondag van de maand een boekenmarkt heeft, maar helaas heb ik niets gezien.
Misschien een keertje overgeslagen of zo....
Of gemist.

De ingang van de Zoo ziet er mooi uit.
Veel mooier dan een aantal jaren geleden.
Toen zat er nog niet eens een hek om het geheel heen.
Je kon zó naar binnen wandelen en ik weet nog dat we aan verschillende mensen hebben gevraagd waar we een kaartje konden kopen.
Nergens, dus zijn gratis binnen geweest.
Maar voor de ellende die we daar zagen hadden we ook geen cent over gehad!

Maar nu ziet het er een heel stuk beter uit.
Hoewel het in geen miljoen jaar te vergelijken is met de dierentuinen zoals ik die in Nederland ken!
Vooral de hokken van de katachtigen zijn veel te klein en ze hebben een open nachthok, iets wat totaal geen beschermend gevoel moet geven voor deze dieren, lijkt mij.
de enige dieren die zich niks van hun omgeving lijken aan te trekken zijn de reuzenotters!
Die hebben alleen maar aandacht voor elkaar en voor de vissen die in hun nachtverblijf liggen.

In het midden van de Zoo is een grote speeltuin en er is van alles te doen.
Er worden pannenkoeken etc. verkocht en om de tent van stroom te voorzien staat er vlakbij het verblijf van een grote uil een generator te brullen.
Ik krijg het gevoel dat de speeltuin hier het belangrijkste is en dat de hokken eromheen maar als leuke aanvulling gelden.
Ik ben nu behoorlijk kritisch en het zal best zo zijn dat er hard gewerkt wordt om het geheel draaiende te houden, maar ik voel me hier niet prettig bij.
Gelukkig geldt dit ook voor Es en in mindere mate voor Sharoek, die de schommels het mooiste vindt.
Dieren was hij snel op uitgekeken. Net als de meeste kinderen hier!

We besluiten naar de Twenty4 te gaan.
Ik heb daar voor ons beiden een kamer geboekt.
Helaas geen privékamer met een balkon, maar als Sharoek de kamer ziet, is hij dolenthousiast!
Het is voor hem de eerste keer dat hij in een guesthouse gaat slapen.
We laten onze bagage in de kamer achter en gaan gedrieën naar Zus&Zo om wat te gaan eten.

Ik vraag wat hij wil eten: pannenkoeken!
De vorige keer heeft hij hier heerlijke pannenkoeken gegeten en dit vraagt natuurlijk om een herhaling.
Ik kijk met verbazing hoe hij zijn pannenkoek met mes en vork gaat eten!
Maar Sharoek voelt zich zo "voornaam" dat hij nu in de stad logeert, dat ook zijn tafelmanieren met sprongen vooruit gegaan is.
Heel aandoenlijk om te zien en ik geef hem een groot compliment hiervoor.

Hij heeft mijn sjaal omgedaan en als hij mijn paraplu pakt, gaat hij verdacht veel op een IS-strijdertje lijken.
Snel af dat ding.


Zo trots als een pauw loopt hij even later naast mij richting de Waterkant
Maar natuurlijk gaat dit via de Palmentuin (en speeltuin).
Aan de overkant van de uitgang zie ik het gebouw 1790 en hier gaan we eerst een kijkje nemen.
Maar niet voor lang, want er komt een militair op ons af, met zijn wapen in de hand!
Sharoek schikt zich een hoedje en gaat snel achter me staan: zo'n geweer maakt altijd indruk toch?
De militair laat ons weten dat het verboden is om je binnen de muren van het gebouw te begeven.
Niet omdat er zich geheimen of zo bevinden, maar om de eenvoudige reden dat er stenen uit de muur naar beneden vallen!
Ik had gedacht dat er renovatie zou plaatsvinden, maar zo te zien valt er hier niks meer te repareren.
Ik denk nog: hang dan een ketting met een borg "verboden toegang" bij de ingang, maar ja, dan heeft die man ook niks te doen.

We lopen verder en komen via de Staatsraad bij Fort Zeelandia.
Natuurlijk is het nét gesloten, maar omdat de poort openstaat gaan we toch even naar binnen om op de binnenplaats te kijken.
Niet veel te zien, dus gaan we maar weer verder.
Sharoek vraagt wie die dame is, daar midden op het grasveld achter het Fort.
Uitgelegd dat dit de overgrootmoeder van de huidige koning van Nederland is.
Ik weet niet of hij het helemaal snapt, maar hij vindt haar zó mooi dat hij haar een brasa wil geven!

Dan krijgt het kanon iets verderop zijn aandacht en natuurlijk moet hij er bovenop.
En natuurlijk moet ik dan een foto maken.
(of moest hij er nu op gaan zitten voor een foto?)

Het is drukkend warm en in de verte zien we vanaf de oceaan donkere wolken aankomen.
Het gaat vast regenen straks.
We gaan nog even bij de Waterkant boven op de dijk kijken en ik vraag hem of hij misschien zin heeft in een tochtje met de boot richting Commewijne.
De vorige keer dat we hier waren was Esselien er ook bij en die gaat dus voor geen goud zo'n bootje in.
Maar wij wel en dus vragen we aan de eigenaar of we een retourtje Commewijne kunnen krijgen.
Ik leg uit dat Sharoek nog nooit in een korjaal heeft gezeten en dan stelt hij voor om voor 50 SRD een tochtje te maken óm de Goslar heen.
Dat is natuurlijk helemaal gaaf en snel gaan we aan boord.

Sharoek gaat voorop staan en geniet van oor tot oor.
Het is trouwens ook leuk om zó dichtbij de Goslar te komen en helemaal om er eens omheen te varen.
Zo zie je het schip ook eens van de andere kant!
Sommige boothouders brengen toeristen tot aan het schip en dan kunnen ze even op de zijkant gaan staan.
Maar volgens mij wordt dit steeds linker, omdat het behoorlijk aan het wegroesten is.
Er zijn al plannen dat een Duits bedrijf het ding gaat weghalen om als oud roest te gaan verkopen.
Weer een attractie die gaat verdwijnen.
Want op bijna alle foto's en kaarten die je hier kan kopen, staat de Goslar afgebeeld.

Terug naar ons.
Ik vraag de bootsman of Sharoek misschien ook even mag sturen; natuurlijk mag dat en samen zitten ze aan de helmstok, of hoe dit in een korjaal ook mag heten.
Roer?
Ik geloof dat ik nog het meeste heb genoten, omdat Sharoek het zo geweldig heeft gevonden.
Schot in de roos geweest!

Als we weer aan de kant staan besluiten we richting Twenty4 te gaan, aangezien het steeds donkerder wordt.
Regen zal niet lang op zich laten wachten.
Het is namelijk al het begin van de Grote Regentijd geworden!

Als we langs het Onafhankelijkheidsplein lopen, zien we een oude man zijn auto poetsen.
En wat voor eentje!!
Een oude Thunderbird uit de jaren '50.
Er staan ook een paar bewakers van iets omheen en ik vraag of Sharoek er misschien even alleen bij mag staan voor een foto.
Met enige tegenzin, maar toch wel vriendelijk doen ze een stapje opzij.
Sharoek is maar wat trots dat hij zo dichtbij de auto mag gaan staan.
De eigenaar zegt dat ik ook nog van de voorkant een foto moet maken, dus weet niet wie van de twee nu het trotst is!!
Sharoek staat erbij alsof de auto van hem is.
Stoer toch?

Dan gaan we snel verder en komen bij het Presidentieel Paleis.
We vinden, dat wanneer je zo'n auto als daarnet hebt, je ook in een paleis moet wonen, dus gaat hij even poseren voor "zijn" woning.

Iets verderop is het wachthuisje van de militairen, die er nu wat rondhangen.
Ik vraag aan Sharoek of hij er voor wil gaan staan en roep: "geef acht!!"
Meteen legt hij zijn hand óp zijn hoofd.
Naast ons hoor ik een gelach en zie dan dat de militairen naar ons hebben staan kijken.
Dikke pret dus.
Snel zeg ik tegen Sharoek dat hij zijn hand aan de zijkant van zijn hoofd moet zetten en er niet bovenop en dan heeft ook hij in de gaten dat het anders moet.
Dus bij mijn tweede bevel geeft hij keurig te salueren!

Om de hoek is het gerechtsgebouw voor Civiele zaken.
Daar hebben ze van die mooie spiegelruiten en ik zet Sharoek voor me neer en ga erachter staan voor een foto.
Gaat die gast wijdbeens staan, dus ik nog wijder.
Dit gaat een poosje zo door tot ik bijna in een spagaat sta!!
Hoop lol, vooral wanneer hij mij moet helpen om weer normaal op mijn voeten te kunnen staan.

Wanneer we bijna bij de Jesserunstraat zijn, vraag ik of hij zijn heeft in een patatje van Naskip.
Natuurlijk heeft hij dat en met een tas met friet, kip en een gestoomde maiskolf voor mij, gaan we snel naar Twenty4, om buiten op het terras te gaan eten.
Het is inmiddels gaan regenen, maar wij hebben het vandaag mooi droog gehouden.

Er zijn een stel jongelui uit Frans-Guyana die nog met een taxi terug willen.
Gaat veel geld kosten, wil je om negen uur 's avonds een taxi vinden die je nog helemaal naar Albina wil brengen.
Ik wens ze (inwendig) veel succes.

We gaan vroeg naar boven, want morgen gaan we meedoen aan de wandelmars.
Sharoek gaat als eerste douchen (op de gang) en het is schitterend om te horen hoe hij luid staat te zingen!
Dat hoor je niet vaak hier, een kinderstem.
En nadat hij op de kamer de airco heeft ingesteld, gaan we ons bed in.
Maar natuurlijk moeten er eerst spannende verhalen verteld worden en Sharoek hangt wel 10x uit het raam om te kijken of de taxi er al aankomt.
De Fransen staan namelijk nog steeds buiten te wachten.
Dan wordt hij toch moe en na een laatste "enge" selfie gaat het licht uit.

Niet voor lang, want het wordt toch wel héél koud!
En dan zie ik dat hij de airco op 16 graden heeft gezet.
Ik vraag of hij het ding wat warmer wil zetten en dat doet hij.
En niet zo zuinig ook, want al snel liggen we beiden te zweten als een otter!
Heeft-ie het ding op 30 graden gezet!!
Ik besluit de afstandsbediening maar in eigen beheer te houden en met 20 graden op de teller en een brasa gaan we dan eindelijk slapen.
Mis!!
Schaap is weg.
Zijn knuffel is op de grond gevallen en zonder kan hij niet slapen.
Zo aandoenlijk, wanneer je bedenkt dat hij overdag het stoere jochie probeert uit te hangen.
Sttttttt......volgens mij slaapt hij al.
Tot morgen!

wordt vervolgd.............